حضرت سليمان پيغمبر(ع ) گنجشكى را ديد كه به ماده خود ميگفت : براى چه از من دورى جسته و در مقابل خواسته هاى من تسليم و منقاد نمى شوى ، و اگر بخواهم : سراپا بارگاه و قبه سليمان رابا منقارم گرفته و بدريا مى اندازم !
حضرت سليمان از سخن گنجشك به تبسم آمده ، و آن ها را به پيشگاه خود خوانده و گفت : چگونه ميتوانى چنين كارى را بجا آورى ؟
گنجشك پاسخ داد: نمى توانم يا رسول الله ، ولى مرد گاهى خود را در مقابل زوجه اش بزرگ و توانا نشان داده . و بخاطر تعظيم و تزيين خود اظهاراتى ميكند، و گذشته از اينها شخص محبّ در گفتار و رفتار و حركاتش در مورد ملامت واقع نميشود.
حضرت سليمان بگنجشك ماده فرمود: براى چه از اطاعت زوج خود سرپيچى كرده ، و خود را تسليم او نميكنى ؟ در صورتيكه او ترا دوست ميدارد.
گنجشك ماده گفت : يا رسول الله ! او در محبت من صادق نيست ، زيرا كه بجز من بديگرى هم علاقه و محبت پيدا ميكند.
اين سخن در قلب حضرت سليمان (ص ) اثر شديدى بخشيده و گريه و زارى نمود، و سپس مدت چهل روز از ميان مردم كناره گيرى كرده و پيوسته از پروردگار جهان مسئلت مينوند: كه محبت و علاقه او را خالص كرده و علاقه هاى ديگر را از قلب او خارج كند.(1)
نتيجه :
محبت تابع جمال و جلال و عظمت ذاتى محبوب و در اثر نيكوئى و احسان او حاصل ميشود، و هر چه جمال و احسان او بيشتر است : محبت و علاقه باو هم شديدتر و محكمتر خواهد بود، علامت شدت محبت اين است كه : در مقابل او از علاقه هاى ديگر صرفنظر شود.
و چون خداوند متعال از جهت جمال و جلال بر همه موجودات و ممكنات برترى داشته ، و نعمتها و احسان او از حد فزون و از شماره بيرون است : پس ما بايد بيش از بيش نسبت باو اظهار محبت و ابراز علاقه و صميميت نموده ، و هرگونه علاقه و تمايل باطنى داشته باشيم در مقابل محبت او فدا كنيم .
مال و عنوان و اولاد و سائر نعمتها و امتيازات دنيوى همه و همه از آثار رحمت و احسان بى پايان پروردگار جهان بوده ، و شخص عاقل و خردمند كوچكترين توجهى در مقابل مبدء و منشاء اثر، بآثار و فروعات ندارد.
